ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

Αρχίζουν οι ιώσεις, ας πάρουμε ...μέτρα!

Όσο αφήνουμε πίσω το καλοκαίρι, αρχίζει η σχολική χρονιά και πλησιάζουμε πρός τους χειμερινούς μήνες, η γρίπη, το κοινό κρυολόγημα, οι ιογενείς δηλαδή λοιμώξεις, κάνουν σιγά-σιγά την εμφάνισή τους και ανατρέπουν συχνά την καθημερινότητά μας.

Ιογενή λέμε μια λοίμωξη που προκαλείται από κάποιον ιό (π.χ. η γρίπη), ενώ μικροβιακή αυτή που προκαλείται από μικρόβιο (π.χ. η πυώδης αμυγδαλίτιδα). Πολλές φορές ιδιαίτερα σε λοιμώξεις του αναπνευστικού, τα συμπτώματα μοιάζουν (πυρετός, βήχας, πιθανώς απόχρεμψη, καταρροή). Είναι πολύ σημαντικό να διακριθεί αν η λοίμωξη είναι ιογενής ή μικροβιακή, γιατί στη δεύτερη περίπτωση ίσως χρειάζεται να χορηγηθούν αντιβιοτικά, ενώ στην πρώτη (κατά κανόνα) όχι. Όπως συχνά λέγεται αλλά σπάνια εφαρμόζεται - τα αντιβιοτικά δεν έχουν θέση στη θεραπεία της γρίπης. Εξαίρεση στον κανόνα αυτό αποτελούν άτομα που κινδυνεύουν να αναπτύξουν επιπλοκές της γρίπης (με κυριότερη την πνευμονία). Πρόκειται για ασθενείς με χρόνια νοσήματα κυρίως του αναπνευστικού, πολύ ηλικιωμένα άτομα ή ασθενείς με κάποιου βαθμού ανοσοκαταστολή.

Για να μειώσουμε τις πιθανότητες να προσβληθούμε απο τους ιούς του κρυολογήματος πρέπει να προφυλαχτούμε όσο είναι δυνατόν απο τους πιθανούς τρόπους μετάδοσής τους.Όσο πιο στενή είναι η επαφή υγιών ατόμων με «κρυολογημένα» άτομα τόσο πιο εύκολα γίνεται η μετάδοση.Οι ιοί μεταδίσονται με τα σταγονίδια που εκσφενδονίζονται με την έντονη ομιλία, τον βήχα, το φτέρνισμα. Σημαντικός τρόπος επαφής με τους ιούς είναι όταν τα χέρια έρχονται σε επαφή με την μύτη ή με αντικείμενα στα οποία έχουν πέσει σταγονίδια στα οποία υπάρχουν ιοί. Όταν αγγίξει κανείς επιφάνειες που έχει πέσει ο ιός, τον παίρνει άθελα μαζί του, τουλάχιστον στο 60% των περιπτώσεων. Επομένως, η πατροπαράδοτη συμβουλή για συχνό πλύσιμο των χεριών είναι απολύτως σωστή.

Ένα άτομο που πάσχει από κοινό κρυολόγημα μεταδίδει τη νόσο 24 ώρες πριν και 5 ημέρες μετά την εκδήλωση των συμπτωμάτων. Ο χρόνος που μεσολαβεί από την είσοδο του ιού στον οργανισμό μέχρι την εκδήλωση των συμπτωμάτων κυμαίνεται από 1 - 4 ημέρες. Οι ενήλικες κατά την διάρκεια του χειμώνα παρουσιάζουν κατά μέσο όρο 2-4 "κρυολογήματα" ενώ τα παιδιά 6 έως 8. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το άτομο αποκτά προσωρινή ανοσία μόνο έναντι του ιού που του προκάλεσε το συγκεκριμένο κρυολόγημα ενώ παραμένει ευαίσθητο στους υπόλοιπους ιούς. Τα συμπτώματα διαρκούν από 48 ώρες μέχρι και 3 εβδομάδες.

Οι ιοί, μπορεί να είναι ύπουλοι εισβολείς, αλλά σίγουρα έχουν μεγάλη διάθεση να επιβιώσουν στον οργανισμό μας! Εκατοντάδες διαφορετικά είδη επιδιώκουν να διασωθούν, αλλάζοντας σχήμα, μέγεθος, προσπαθούν να προσαρμοστούν σε κάθε περιβάλλον, να «μάθουν» να αντιμετωπίζουν κάθε εμπόδιο, όπως τα αντιβιοτικά, να τα ξεγελούν, να γίνονται ανθεκτικά στη δράση τους. Καθώς μεταδίδονται από τον ένα άνθρωπο στον άλλο, «εκπαιδεύονται» και γίνονται πιο δυνατά, έτσι ώστε με τον καιρό ίσως μετασχηματίζονται σε καινούργιες μορφές, που κερδίζουν πολύτιμο χρόνο μέχρι να μπορεί ο οργανισμός μας ή τα φάρμακα να τις αντιμετωπίσουν.
Καθώς το σώμα μας αντιδρά, συνήθως ο πυρετός είναι το πρώτο σύμπτωμα που εμφανίζεται. Ο πυρετός είναι λοιπόν, μια φυσιολογική διαδικασία αντίδρασης του οργανισμού, που προσπαθεί με άνοδο της θερμοκρασίας να καταστρέψει τον ιό, γι αυτό και δεν έχει καμία αξία η υπερκατανάλωση αντιπυρετικών για την αντιμετώπιση της ίωσης. Αν έχουμε ένα αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα, τα συμπτώματα επιδεινώνονται. Καθώς κάθε κύτταρο του οργανισμού μας μάχεται κατά του ιού, αρχίζουμε να νοιώθουμε κουρασμένοι ακόμα και χωρίς καμία δραστηριότητα, (υπερκινητική κυκλοφορία), οι μύες και τα οστά πονούν και κάθε κίνηση μοιάζει υπερβολικά πιο δύσκολη.

Τι άραγε μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τον οργανισμό μας να ανταπεξέλθει σ/αυτές τις δυσκολίες;

Πρώτα απο όλα πρέπει να καταλάβουμε οτι ο οργανισμός μας χρειάζεται κάποιο χρόνο. Δυστυχώς (;) μαγικά χάπια δεν υπάρχουν, ούτε άμεσες λύσεις. Ακόμη κι αν πρέπει να ακολουθήσουμε τους γνώριμους καθημερινούς μας ρυθμούς, ο οργανισμός μας δεν συμφωνεί καθόλου με την αδυναμία μας να αναγνωρίσουμε μια ιδιαίτερη κατάσταση, προς όφελος όσων εμείς θεωρούμε πιο σημαντικά.

Γιατροί συμβουλεύουν να καλύπτουμε τις ανάγκες μας σε Βιταμίνη C και ψευδάργυρο όταν πλησιάζουν οι εποχές που χαρακτηρίζονται από την έξαρση κρουσμάτων κρυολογήματος. Η πρόσληψη τουλάχιστον 500-1000 mg βιταμίνης C και 15-30 mg ψευδαργύρου, προστατεύει, χωρίς όμως να παρέχει απόλυτη προστασία από το κρυολόγημα.

Η χρησιμότητα της βιταμίνης C στην πρόληψη και την αντιμετώπιση του κρυολογήματος έχει προκαλέσει μεγάλους «καυγάδες» στους ιατρικούς κύκλους. Σύμφωνα με μία θεωρία που μοιάζει βάσιμη, η βιταμίνη C αυξάνει την παραγωγή λεμφοκυττάρων, δηλαδή κάποιων κυττάρων που είναι "κλειδιά" με τη σειρά τους για την παραγωγή αντισωμάτων. Eπίσης, με κάποιο τρόπο η βιταμίνη C μοιάζει να "συντονίζει" τις αμυντικές λειτουργίες των κυττάρων, ενώ αυξάνει την παραγωγή ιντερφερόνης, μίας επίσης αμυντικής ουσίας του σώματος.

O ψευδάργυρος στηρίζει τον οργανισμό στη μάχη του με το κρυολόγημα, ίσως γιατί βελτιώνει τη λειτουργία των λευκών αιμοσφαιρίων και των T λεμφοκυττάρων. O ψευδάργυρος είναι χρήσιμος για την ρευστοποίηση των εκκρίσεων των βλεννογόνων και απαραίτητος για να μεταβολίζουμε τη βιταμίνη A, η οποία επίσης παίζει ρόλο στα κρυολογήματα. (Οι ξηροί καρποί είναι πλούσιοι σε ψευδάργυρο, κυκλοφορούν όμως στα φαρμακεία και προϊόντα που περιέχουν ψευδάργυρο μαζι με βιταμίνη C).

Γενικά, τα αντιοξειδωτικά, είναι πολύτιμα, αφού οι ιώσεις προκαλούν υπερπαραγωγή ελεύθερων ριζών. Χρήσιμο είναι επίσης να αυξήσουμε την κατανάλωση υγρών για να μην αφυδατώνεται ο οργανισμός μας, ιδίως χυμών που είναι πλούσιοι σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία.

Από τα θεραπευτικά φυτά, η Echinacea, όπως έχουμε δει, έχει ευεργετική επίδραση στο ανοσοποιητικό, ιδίως αν χρησιμοποιείται έγκαιρα και στην κατάλληλη δοσολογία.
Η Lobelia πάλι, είναι ένα φυτικό αντισταμινικό που ελευθερώνει την αναπνοή και βοηθά στην αντιμετώπιση της καταρροής, σε μορφή δισκίων, με ήπιο τρόπο.

Οι γνωστές γαργάρες με κάποιο αντισηπτικό και οι ρινικές πλύσεις με αλατόνερο ή κάποιο εξειδικευμένο προϊόν, είναι απαραίτητες στην υποβοήθηση της θεραπείας. Tο αλατόνερο προκαλεί αντισηψία και έχει βλεννολυτικές ιδιότητες.

Καραμέλες με πρόπολη, μέλι, θυμάρι ή echinacea, μπορεί να αποδειχτούν χρήσιμες σαν αντισηπτικά και μαλακτικά του φάρυγγα.

Τα μικρόβια πολαπλασιάζονται πιο εύκολα όταν τα υγρά στη μύτη είναι "στάσιμα", ενώ δυσκολεύονται όταν η βλέννα είναι σχετικά ρευστή. Tο αλάτι ή τα τοπικά αντισηπτικά, προκαλούν και έναν μικρό τοπικό ερεθισμό και καθώς οι βλεννογόνοι ερεθίζονται, ευνοούν την συγκέντρωση στο ανώτερο αναπνευστικό λευκών αιμοσφαιρίων που μέχρι στιγμής δεν είχαν κινητοποιηθεί.

Τα φύλλα μολόχας μπορούν να μας προσφέρουν ένα ευεργετικό αφέψημα, ιδίως σε περίπτωση βήχα.

Οι εντριβές με ευκαλυπτέλαιο, θα λειτουργήσουν αναζωογονητικά και θα εξασφαλίσουν ένα ευχάριστο ύπνο.

Είναι σημαντικό στη διάρκεια μιας ίωσης να μην επιβαρύνουμε με τις συνήθεις ασχολίες τον οργανισμό μας. Μπορεί να σας φανεί αστείο, αλλά αν καταφέρουμε να αποδεχτούμε μια προσωρινή κατάσταση αδυναμίας, αν αποβάλλουμε το stress και φροντίσουμε να χαλαρώσουμε, φροντίζοντας την ατμόσφαιρα του δωματίου μας ή πίνοντας ένα ζεστό τσάι, θα βοηθήσουμε τον οργανισμό μας, τις περισσότερες φορές, πιο αποδοτικά από τα φάρμακα! Αυτό που περισσότερο από κάθε τι χρειαζόμαστε, είναι ο κατάλληλος χρόνος, χωρίς άσκοπες επιβαρύνσεις για να αναστρέψουμε την ίωση.